An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quare attende, quaeso. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Scaevolam M. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Qui convenit? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nos commodius agimus. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Scrupulum, inquam, abeunti;

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quis est tam dissimile homini. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quis Aristidem non mortuum diligit? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Audeo dicere, inquit.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Itaque his sapiens semper vacabit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quis enim redargueret? Ut aliquid scire se gaudeant? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Cui Tubuli nomen odio non est? Quonam, inquit, modo? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

• Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
• Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
• Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
• Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
• Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.